Alex:
“Die mensen moeten gewoon op een eiland worden gezet en geen behandeling krijgen.” Een opmerking die Alex weleens krijgt wanneer hij vertelt bij De Woenselse Poort te werken. Hij kan de emotie best begrijpen maar: “Het is echt de moeite waard om deze mensen te helpen. Er is wel degelijk kans op terugkeer naar een “normaal” leven.”
Alex studeert momenteel af. Hij heeft dankzij stages al veel werkplekken gezien en heeft bij DWP zijn draai helemaal gevonden. “We hebben een mini-maatschappij hier, en er gebeurt eigenlijk altijd wat. Ja, onze cliënten hebben een delict gepleegd maar het zijn ook gewoon mensen met wie ik kan lachen en een spelletje speel. De meest normale dingen gebeuren hier ook.”
Nabijheid
Hij wil niks af doen aan het feit dat mensen een verkeerde afslag hebben genomen en soms zware delicten hebben gepleegd. “Het valt niet goed te praten, maar weet wel dat we hier te maken hebben met mensen die kampen met serieuze psychiatrische problemen. In combinatie met bijvoorbeeld een licht verstandelijke beperking of een verslaving. Ze zijn vormgegeven en beschadigd door het verleden en gebeurtenissen. Ze hebben hulp en nabijheid nodig.”
Kim:
Bij De Woenselse Poort is veel aandacht voor herstelgericht werken en herstel ondersteunende zorg. We geloven dat ieder mens, ongeacht zijn beperkingen, een eigen invulling aan zijn leven kan geven. Het behoud van zelfregie staat centraal. Kim, GGZ agoog, is blij met deze werkwijze en ziet de effecten ervan.
Ze denkt terug aan een cliënt die snel in een slachtofferrol schoot. “Hij had te maken met een (tijdelijke) lichamelijke beperking en verwachtte dat wij hem alles uit handen namen. Als behandelteam besloten we om de regie bij hem terug te leggen en te kijken naar wat hij nog wél kon. We bleven continu het gesprek met hem aangaan; wat heb jij nodig? Waar komt je gedrag vandaan? Hoe ervaar jij het? We reflecteerden samen op zijn gedrag. Lichamelijk maar ook zeker mentaal, ging hij er steeds meer op vooruit. Zijn zelfvertrouwen nam toe. En dat is uiteindelijk waar ik het voor doe: cliënten een groei door zien maken.”
Michelle:
Agogisch begeleider Michelle Verkooijen houdt zich als aandachtsfunctionaris bezig met duurzame verbinding. Kort gezegd betekent dit dat cliënten worden begeleid in hun doorstroom naar een nieuwe afdeling of instelling. “De overgang naar een nieuwe plek kan een cliënt als zwaar ervaren. Ze krijgen een ander behandelteam en moeten opnieuw hun verhaal vertellen en zich kwetsbaar opstellen. We vinden het daarom belangrijk dat er geen harde knip meer in de behandeling zit maar dat we een warme overdracht verzorgen. Het belangrijkste is dat cliënten zich geen nummer voelen maar het idee krijgen dat ze er écht toe doen”, vertelt Michelle.
Warme overdracht
De warme overdracht richt zich vooralsnog grotendeels op doorstroom binnen De Woenselse Poort. Cliënten kunnen alvast komen kennismaken met hun nieuwe afdeling en het team. Maar ook bij het verlaten van de afdeling blijft er contact. “We bezoeken ze op hun nieuwe plek en hopen zo te ondersteunen bij het opbouwen van hun vertrouwen daar. Ook hebben we een afdelingstelefoon waar oud-cliënten ons soms op appen, met updates en foto’s. We houden ook een verjaardagskalender bij en feliciteerden laatst een oud-cliënt. Dat waardeerde hij echt enorm.” Ze merkt dat de cliënten zich op deze manier beter gezien en gehoord voelen. Er wordt oprechte betrokkenheid ervaren. Een cliënt geeft overigens van tevoren aan of contact na afloop gewenst is.
“Soms slijt het contact vanzelf en soms kunnen we het afschalen van contact als leerdoel opstellen. Bij iemand met verlatingsangst bijvoorbeeld.” De Woenselse Poort werkt nu zo’n twee jaar met deze werkwijze. Bij het ene team leeft het wat meer dan bij het ander. Maar als aandachtsfunctionaris zet Michelle zich enthousiast in om dit organisatie breed verder uit te rollen.
