Geen fysiek contact, niet meer kunnen werken en nauwelijks de deur uit. Herkenbaar voor velen momenteel. Maar wat als je voordeur op slot zit en jij niet zelf de sleutel hebt? Lieneke zit nu in die situatie. Zij verblijft op de forensische resocialisatie afdeling van De Woenselse Poort (DWP). Deze kliniek biedt geestelijke gezondheidszorg aan mensen met een juridische titel. Lieneke verblijft op een afdeling met een laag beveiligingsniveau en veel vrijheden. Ze staat op het punt om weer volledig terug te keren naar de maatschappij.
Sinds 16 maart mogen cliënten van DWP geen fysiek bezoek meer ontvangen of met verlof gaan. Maatregelen die zijn genomen om verdere verspreiding van het coronavirus te voorkomen. Iets dat Lieneke volledig begrijpt, maar het heeft grote impact op haar dagelijkse leven. Ze heeft drie kinderen, zag haar partner dagelijks en deed veel vrijwilligerswerk. “Het is niet niks. Ons werd van de een op de andere dag verteld: je moet binnen blijven. Dat trekt best een wissel op je mentale gezondheid. En ik zit hier met mensen voor wie ik niet gekozen heb, dus dat valt niet altijd mee”, vertelt ze.
Ook gewoon mensen
Iets wat nu tijdelijk niet meer kan, is haar vrijwilligerswerk. Ze geeft ze o.a. rondleidingen en wandelt met cliënten die in een rolstoel zitten. Door de rondleidingen weet ze dat het beeld over de mensen in DWP niet altijd even genuanceerd is. “De buitenwereld zal nu misschien denken: ‘nou, fijn toch dat die criminelen lekker opgesloten zitten’. Ergens kan ik me dat wel voorstellen, en ik vraag ook niet om medelijden. Maar tegelijkertijd zijn wij ook gewoon mensen. We zijn in behandeling en werken aan terugkeer in de maatschappij.”
Diefstal
Lieneke zit sinds 2018 in DWP na een veroordeling voor een reeks diefstallen. Iets waar ze niet bepaald trots op is. Ze had eerder twee bedrijven, jonge kinderen en de zorg voor haar moeder; een burn-out lag op de loer. Toen daar ook nog een vechtscheiding bij kwam, werd het haar teveel. In 2009 werd ze in het ziekenhuis opgenomen, overleed haar moeder en werd de scheiding afgerond. Dat laatste zorgde voor financiële problemen en die werden steeds groter. Lieneke kwam op straat terecht. Een donkere periode waarin ze zichzelf overeind probeerde te houden, onder andere door te stelen. “De periode op straat was kort, maar hard en mensonterend. Tegelijkertijd was het ook leerzaam want één ding werd me duidelijk: hier wil ik nooit meer in terechtkomen.” Uiteindelijk werd ze gearresteerd en kwam ze in DWP terecht. Ze kreeg hier onder meer behandeling voor Posttraumatisch Stresssyndroom (PTSS) na een traumatische ervaring in haar tijd op straat.
Toekomst
Tijdens haar behandeling heeft ze geleerd zichzelf en haar mentale gezondheid serieus te nemen. En ongezonde gedachtepatronen te doorbreken. Over drie maanden gaat ze met ontslag en op zichzelf wonen. Of het allemaal loopt zoals gepland, is door de coronacrisis nog even spannend. “Maar als ik straks hier weg ben, wil ik een opleiding tot ervaringsdeskundige volgen. De mensen die hier zitten zijn waarschijnlijk de meest verstoten en onbegrepen groep in de samenleving. Daar onderdeel van zijn heeft me geleerd om naar anderen te kijken met open ogen en open hart. En de ervaringsdeskundigen met wie ik te maken heb gehad, zijn belangrijk voor me geweest. Zij kunnen verbinding maken tussen de forensische psychiatrie en de cliënt. Dat heeft mij de drive, hoop en motivatie gegeven om ook dat werkveld in te willen en verschil te kunnen maken.”
